پس از صلاة صبح سحرگاهی از ماه مبارک؛ در سال فتنه، دِلِی دِلِی به سوی بیت جلیله قدم فرسایی می نمودیم که یک "خرمقدس پرشور لکن Bشعور" شتابان خودش را به قدوم مبارک ما رساند و با حالتی وااسلاما! عرضه داشت: « خیلی کارهایمان بدعت است...» اگر مجال داده بودیم منبری می رفت؛ فلذا فرمودیم: «خب حالا که چی؟!» مودبانه گفت: « این شعارها که بعد از نماز سرمی دهیم به نوعی بدعت در دین است. همین بچه های کوچک که نماز می آیند؛ نمی دانند، فکر می کنند این شعارها هم جزء نماز است... کم کم می شود بدعتی که... ( حالیه کلی فسفر اسراف نموده بود تا شبهه ی با پوشش "درد دین" تولید نماید.)
فرمودیم: « مگر جزء نماز نیست؟!»
دیدیم دارد کار به تکفیر وجود مبارک مان می کشد که توضیح فرمودیم:
یکم: در روایت داریم: خیاطی دو جامه نزد امام صادق(علیه‌السلام) آورد و عرض کرد: من هنگام دوختن یکی صلوات بر محمد و آل می‌فرستادم و هنگام دوخت دیگری لعن بر دشمنان ایشان.
امام صادق(علیه‌السلام) پیراهنی را که با لعن دوخته شده بود را برگزیدند و فرمودند: من این پیراهن را بیشتر دوست دارم.
دویّم: شعار های بعد از نماز از مصادیق تولّا و تبرّی است. دو تا از فروع دین، که هم ردیف نماز و روزه و حج و ... قرار دارند و اگر برخی را انجام داده و برخی را انجام ندهیم مصداق این آیه خواهیم بود که:
کسانى که به خدا و پیامبرانش کفر مىورزند، و مىخواهند میان خدا و پیامبران او جدایى اندازند، و مىگویند: «ما به بعضى ایمان داریم و بعضى را انکار مىکنیم» و مىخواهند میان این [دو]، راهى براى خود اختیار کنند.
سیّم: در اسلام عبادات اجرایی! همان فروع دین می باشند. لکن جنبه های مختلفی مد نظر است. برخی عباداتبدنی است مثل روزه یا برخی اعمال حج. برخی عبادات مالی است مثل خمس و زکات. برخی عبادات هم زبانیاست. این شعارهای بعد از نماز عبادت زبانی است. ( مثال های ذکر شده به این معنی نیست که این عبادت ها ابعاد دیگری ندارند. دقت فرمایید.) و الاسلام هو التسلیم. پس ملاک اطاعت است...
چهارم: تولای حقیقی زمانی است که تبرّی ایجاد شود. اصلاً شروع اسلام با "لا"بود. به یاد بیاورید دینی سوم یا چهارم ابتدایی– دقیق خاطر مبارکمان نیست، کودک درون مان هم پیر شده – که نوشته بود آنها را با این شعار به دین دعوت نمود که:« قولوا: لا اله الا الله، تفلحوا»
به قول آقای قرائتی عزیز و دوست داشتنی:
« اول باید آلودگی ظرف رو پاک کنی بعد شیر توش بریزی وگرنه؟!!... بگید...»
که بود می گفت شعار مرگ ندهید دوست نداریم؟! ممد؟! سدخندان؟!! اِاِاِ رئیس جمهور بود که!!!! »
...
دیدیم آمپراژ اعصابش نزول نموده و قصد مراجعه به جلوبندساز دارد. توصیه فرمودیم در راه یک جلد "جاذبه و دافعه" هم بخرد یا حال مطالعه ندارد آن قطعه را گوش دهد که: «شمر امروزت را بشناس»
فلذا با صدای بلند و با افتخار بعد از هر نماز می گوییم:
الله اکبر! الله اکبر! /خامنه ای رهبر!
مرگ بر ضد ولایت فقیه/ درود بر رزمندگان اسلام /سلام بر شهیدان
مرگ بر آمریکا/ مرگ بر انگلیس/ مرگ بر منافقین و کفار/ مرگ بر اسرائیل
خدایا! خدایا!/ تا انقلاب مهدی / ازنهضت خمینی محافظت بفرما
خامنه ای امام!مرجع عالی مقام! به لطف خود نگه دار
رزمندگان اسلام نصرت عطا بفرما /تعجیل در ظهور ولی عصر بفرما
آمین یا رب العالمین
در مسجد زیر این شعار نوشته شده " واحد فرهنگی اجتماعی پایگاه نمونه کشوری شهید ..." بچه های ابتدایی برخی در ادامه شعار این جمله را هم می خوانند! صدبار فرمودیم نخوانید دشمن خیال بد می کند لکن برای مچل نمودن مربیان باز تکرار می کنند.
پارسال پس از نماز عشاء و سردادن شعار، از حرم سلطان سریر ارتضا به جهت افطار دوان بودیم که کودکی با شلوار آستین کوتاه! در ازدحام جلوی درب خروجی از پدرش پرسید: « بابایی! تا انقلاب مهدی از نهضته یعنی چی!؟»
این جا را می دید که می گفت: « امید من به شما دبستانی هاست »